با کودک آزاری در مدارس و مهدهای ایران چه کنیم؟

ناآرامی ناشی از دغدغه انسان معاصر است، آموزش وقتی می تواند موثر واقع شود که آموزش گیرنده از لحاظ روانی شرایط پذیرش آموخته ها و اجرای آنها را داشته باشد، رفتار نامناسب با کودکان، ناشی از درهم ریختگی بنیادهای آرامش روانی مربیان است، تنها راه چاره سخت شدن شیوه های گزینش مربیان است، ثبات را نمی توان از طریق آموزش به انسانی که بی ثبات شده تقدیم کرد، تشدید مجازات ها هم نمی تواند مانع کودک آزاری شود، چنانچه بخواهیم بر طبل تشدید مجازات بکوبیم، باید بتوانیم رابطه منطقی بین اصلاح رفتار و ترس پیدا کنیم، گیدنز می نویسد هر چه نگهبان تیزبین تر شود تخلف زیرزمینی تر می شود، بهتر است در این ناچاری، شیوه های گزینش مربیان اصلاح شود تا هرکسی مجوز قرار گرفتن در این پست ها را نیابد.