سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
۵ فروردین ۱۳۴۹: صبح شرفیاب شدم... شاهنشاه فرمودند،
«مثل این که روس ها سنگ تمام گذاشته اند.
به من شمشیری می دهند که روی آن نوشته اند به مناسبت مجاهدات شاهنشاه ایران در راه شکست نازیسم. به مردم ایران یا تهران یک گلدان هدیه می دهند، بعد هم (هیئت بزرگی به همراه است) که در هر مورد امکان گفت و گو ( می دهد)». عرض کردم به کوری چشم دشمنان شاهنشاه است.
مذاکراتی را که در مجلس سنای آمریکا خصوص کمک نظامی به ایران شده است به عرض رساندم... واقعاً معرکه است. همه از ما تعریف کرده اند، حتی بدبین ترین مردمان. با آن که احساس کردم شاهنشاه قلباً خیلی خوشحال شدند، ولی به رو نیاوردند... باز از سیاست آمریکا گله فرمودند که این گله ها را یک جوری به (اطلاع) سفیر آمریکا برسان. من می دانم شاهنشاه فوق العاده با فتانت و مدبر است. قبلاً این گله ها را می کنند تا اگر با روس ها زیاد جلو برویم به آمریکایی ها بفرمایند که قبلاً (آنها) را آگاه کرده (بودند) که اقدامات (آنها) جوابگوی تقاضاها و احتیاجات ما نیست. چنین کنند بزرگان چو کرد باید کار!
عرض کردم با همه ی این تفصیل رادیوهای اقمار شوروی دائماً به ما فحش می دهند. فرمودند، «چاره ندارند. به علاوه برای ما خوب است. زیرا می فهمیم برای ما چه در نظر دارند.... من این نکته را به همه سفراء اقمار (شوروی) که پیش من می آیند من باب شوخی می گویم که شاید منعکس کنند .ولی نتیجه ای نمی دهد».
ساعت دو بعدازظهر پادگورنی رئیس جمهور شوروی وارد شد. نایب نخست وزیر، رئیس جمهور ترکمنستان، به علاوه پنجاه نفر (متخصص) از وزارتخانه های مختلف همراه او می باشند... شام مهمانی در کاخ نیاوران بود. شاهنشاه نطق بسیار خوب و کلی کردند، ولی او به امپریالیسم آمریکا زیاد حمله کرد که به نظرم خوب نبود. من تعجب دارم چه طور وزارت خارجه قبلاً در باره نطق او اظهار نظر نکرده بود. پادگورنی که در آغاز کارگری در اوکرائین بود، مرد حرّاف و شوخی است، ولی زیاد هم حرف می زند...
