دمانس در دهه گذشته به عنوان علت اصلی مرگ و میر در بریتانیا شناخته شده و آمار مرگ و میر ناشی از آن همچنان رو به افزایش است. مطالعه جدیدی علامت تعجب‌آوری را یافته که می‌تواند نشانه‌ای از این بیماری باشد. متخصصان هشدار داده‌اند که یک علامت ظریف که اغلب در سالمندان نادیده گرفته می‌شود، می‌تواند نشانه‌ای از دمانس باشد، بیماری‌ای که به‌طور غم‌انگیزی طی ده سال گذشته عامل اصلی مرگ در بریتانیا بوده است.
به گزارش انتخاب و به نقل از میرور؛ افزایش اخیر در مرگ‌ومیرهای مرتبط با دمانس و بیماری آلزایمر موجب نگرانی‌های گسترده شده است. آمار سال گذشته نشان می‌دهد که ۶۵٬۹۶۷ نفر به دلیل این بیماری‌ها فوت کرده‌اند، که این تعداد نسبت به سال قبل، ۵٬۰۰۰ مورد افزایش یافته است. همچنین برآوردها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۴۰، این تعداد می‌تواند تا چهار برابر افزایش یابد.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خطر دمانس در افراد مسنی که دچار خستگی بی‌دلیل در طول روز هستند، بیشتر است. دکتر ویکتور لروی از دانشکده پزشکی آلبرت انیشتین به اهمیت این موضوع اشاره کرد و گفت: «نتایج ما بر لزوم غربالگری مشکلات خواب تاکید می‌کند. ممکن است که با حل مشکلات خواب افراد، بتوان از افت شناختی در آینده جلوگیری کرد.»
این خواب‌آلودگی روزانه به “سندروم خطر شناختی حرکتی” (MCR) مرتبط است، که به عنوان نشانه‌ای از دمانس شناخته می‌شود. این سندروم با کندی در راه رفتن و افت حافظه همراه است، هرچند ممکن است مشکلات حرکتی شدید یا تشخیص دمانس در آن‌ها وجود نداشته باشد.
با اینکه سندروم MCR به‌تازگی در جامعه پزشکی مطرح شده است، اکنون باور بر این است که می‌تواند احتمال ابتلا به دمانس را تا دو برابر افزایش دهد. جزئیات این مطالعه شامل ۴۴۵ سالمند بدون دمانس است که در جوامع محلی زندگی می‌کنند و الگوهای خواب و حافظه آن‌ها بررسی شده است. نتایج نشان داد که در ۳۶ نفر از این افراد، سندروم MCR تشخیص داده شد.
این مطالعه نشان داد که «خواب نامناسب» در ۳۹ درصد از افراد، خطر ابتلا به سندروم MCR را نسبت به کسانی که خواب مناسبی دارند افزایش می‌دهد. علاوه بر این، کسانی که از خواب‌آلودگی شدید روزانه و کمبود انگیزه ناشی از خستگی رنج می‌بردند، سه برابر بیشتر احتمال داشت که به MCR مبتلا شوند.
کیفیت پایین خواب، کوتاه‌تر بودن مدت خواب و خواب‌آلودگی روزانه نیز احتمال ابتلا به این سندروم را افزایش داد. دکتر لروی تأکید کرد که «تحقیقات بیشتری برای بررسی رابطه بین مشکلات خواب و کاهش توانایی شناختی و همچنین نقش سندروم خطر شناختی حرکتی ضروری است.»
او اضافه کرد: «ما همچنین به مطالعاتی نیاز داریم که مکانیزم‌هایی که این اختلالات خواب را به سندروم خطر شناختی حرکتی و کاهش شناختی مرتبط می‌سازد، توضیح دهند.» شایان ذکر است که این مطالعه رابطه علت و معلولی مستقیمی را نشان نداده، اما ارتباطی در زمینه افزایش خطر بین خواب ضعیف و سندروم MCR، که می‌تواند به دمانس منجر شود، یافته است.
