وزیر امورخارجه کشورمان در مصاحبه با روزنامه اشتاندارد گفت :ما هیچ سلاح اتمی نداریم و نمی خواهیم هم داشته باشیم. من اعتقادی ندارم که دستیابی به توافق، کار دشواری باشد،حصول توافق از یکطرف حقوق ایران را حفظ و از طرف دیگر نگرانی ها را حذف می کند.
به گزارش سرویس بین المللی انتخاب؛
گودرون هارر، مسئول سرویس خارجی روزنامه اتریشی اشتاندارد در گفتگوی اختصاصی با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان، آخرین تحولات و برنامه های آتی مذاکرات هسته ای ایران با گروه پنج بعلاوه یک را از زبان ظریف جویا شد. این گفتگوی اختصاصی بطور مشترک با خبرگزاری اتریش (آپا) و روزنامه «وینرسایتونگ» اتریش انجام شده است.
هارر بعنوان نخستین سئوال خود از وزیر امور خارجه ایران پرسید: شما چطور به دستیابی به یک توافق اتمی ابراز خوشبینی می کنید وقتی همزمان و البته همواره تاکید می شود که (دیدگاههای) دو طرف هنوز از هم فاصله ها دارد.
ظریف گفت : پاسخ به این سئوال خیلی ساده است. چون ما نه سلاح اتمی داریم و نه می خواهیم که داشته باشیم. به همین خاطر است من رسیدن به توافق را دشوار نمی دانم. با این توافق از یکطرف حقوق ایران، حفظ و از طرف دیگر نگرانی ناشی از آنکه مبادا ایران جنگ افزارهای اتمی در اختیار داشته باشد، مرتفع می شود.
ظریف افزود: معتقدم که در «برنامه اقدام مشترک»، چارچوبهای لازم برای رسیدن به توافق وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه کار سخت و جدی مبتنی بر یک برداشت واقع گرایانه، حصول توافق را امکانپذیر می کند، ابراز داشت: لازمه این برداشت، داشتن اراده سیاسی و صداقت و همچنین خداحافظی از مواضع فزون خواهانه است. اما چنانچه یکطرف، طرف مقابل را مرعوب یا موجبات اذیت و آزار طرف دیگر را فراهم کند، هیچکدام از طرفین برنده (این معامله) نخواهند بود و همه چیز همانند قبل خواهد شد.
وی در پاسخ به این سئوال که با توجه به آنکه تقریبا یک دوم مهلت شش ماهه به اتمام رسیده و تنها تا بیستم ژوئیه بیشتر زمان باقی نیست، کار نگارش متن توافقنامه نهایی چه زمانی آغاز خواهد شد، ابراز داشت: من خودم آخرین بار این پیشنهاد را مطرح کردم که ما در ماه مه آینده بتوانیم روی پیش نویس این سند کار کنیم. چون طی سه ماه گذشته هرکدام از طرفین، نظرات خود را که می باید در توافقنامه ای نظیر توافق ژنو پیشنهاد می شد، ارائه کردند. ظریف با اعلام آنکه اکنون ما زمینه را برای انجام یک معامله فراهم کرده ایم، افزود: روشن است که نگارش متن پیش نویس، یک اقدام مشترک است نه یک همسرایی مشترک. اینطور نیست که طرف ایرانی و طرف دیگر با یک پیش نویس کامل (به میز مذاکره) بیایند و بسادگی نیز آنرا ارائه دهند. به بیانی گویاتر هرکدام از مشارکت کنندگان باید در موقعیتی قرار گیرند که این سند را بعنوان سند خویش به رسمیت شناسند. طبیعی است که ایران نیز بخصوص همین ذهنیت را دارد.
محمدجواد ظریف با بیان آنکه ما در خصوص برنامه خود صحبت می کنیم، تصریح کرد: اما برای ملت ایران، کلامی که مبتنی بر منزلت، برابری و احترام متقابل باشد، بسیار حائز اهمیت است.
گودرون هارر در سئوالی دیگر از وزیر امور خارجه ایران پرسید: فکر نمی کنید مشکلاتی نظیر آنکه ایران مایل است، سوخت نیروگاه اتمی بوشهر را خودش تولید کند و اعمال محدودیتی که طرف مقابل برای غنی سازی اورانیوم تا خلوص پنج درصد از شما درخواست کرده است، نوعی ناسازگاری بهمراه آورد؟
ظریف در پاسخ با بیان آنکه همه چیز تنها در فضای مذاکرات است که در موردش صحبت می شود، افزود: در واقع همه طرفها آنطور که امکانش هست، دیدگاههای خود را ارائه می کنند. فرو رفتن در جزئیات، کار خوبی نیست. چون وقتی می خواهیم پیش نویسی را شروع به نگارش کنیم، شاید یافتن یک واژه مناسب، کار آسانی نباشد. اما ما باید اراده سیاسی داشته باشیم که اینکار را به پایان ببریم. اگر ما متنی را بنگاریم که در موردش صحبت کرده ایم، این، کاری شدنی است.
ظریف تاکید کرد: مرجع ما (در نگارش سند نهایی)، «برنامه اقدام مشترک ژنو» است. وقتی ما مذاکرات این برنامه را شروع کردیم، روشن کردیم که به یک هدف نیاز داریم که برای دو طرف معتبر باشد: یکی آنکه ایران یک برنامه اتمی دارد و دیگر آنکه این برنامه اتمی، صرفا اهداف صلح آمیز را دنبال می کند.
به نوشته واحد مرکزی خبر اشتاندارد اتریش سئوال کرد: به نظر شما آیا انجام یک معامله هسته ای در همه زمینه ها، محدودیتهایی را برای برنامه اتمی ایران ایجاد نمی کند و فکر می کنید چه مدت و چند سال این محدویتها اعتبار داشته باشند.
او اظهار داشت: هنوز که هیچ اتفاقی نیفتاده است. آنچه همواره از محدودیت صحبت می شود که البته ما ترجیح می دهیم به جای «محدودیت» از «پارامتر» استفاده کنیم، با اتفاق نظر و توافق در موردش تصمیم گیری می شود؛ ضمن آنکه این «پارامترها» شامل همه حوزه های هسته ای نمی شوند. بعنوان مثال بخش «تحقیق و توسعه»، یک بخش علمی است و هیچ محدودیتی نیز بر آن متصور نخواهد بود.
خانم هارر از محمدجواد ظریف پرسید: اما یک کشور می تواند بر مسیر این «تحقیق و توسعه» تاثیر بگذارد که بعنوان مثال در چه زمینه ای مثلا در مورد سانتریفوژها تحقیق و تامین اعتبار مالی انجام شود اما در چه موردی، پژوهش انجام نشود. اینطور نیست؟ ظریف در پاسخ اظهار داشت: من اینجا قصد مذاکره ندارم اما نکته مهم آن است که آن نتیجه ای را که ما همواره در پایان گفتگوها به آن دست پیدا می کنیم برای همان دوره زمانی نیز معتبر خواهد بود. باید با برنامه اتمی ایران همانند هر کشور دیگری که بعنوان کشور دارای تسلیحات اتمی مطرح نیست، رفتار شود.
وزیر امور خارجه ایران با تاکید بر آنکه ما می خواهیم همواره یک کشور فاقد جنگ افزارهای اتمی باقی بمانیم، خاطر نشان کرد: این خواست واقعی ما است که هر کشوری در جهان بعنوان کشور بدون سلاح هسته ای معرفی شود. چون اعتقاد ما بر این اصل استوار است که تسلیحات اتمی، امنیت نمی آورد.
این روزنامه چاپ اتریش سئوال کرد: با توجه به آنکه در قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل به برنامه موشکی ایران نیز اشاره شده است به نظر شما آیا این قبیل مسائل می توانند مانع دستیابی به توافق شوند و آیا قرار است در مورد برنامه موشکی ایران نیز صحبت شود؟
وزیر امور خارجه ایران با بیان آنکه مسائل دفاعی در دستور کار مذاکرات قرار ندارند، اظهار داشت: هدف و انگیزه این مذاکرات، اطمینان یافتن از آن است که ایران، فاقد تسلیحات اتمی است. وقتی ما هیچ سلاح اتمی در اختیار نداشته باشیم احتمالا یک تضمین خوبی وجود دارد که ما هیچ سلاح هسته ای را نیز (به کمک برنامه موشکی امان) بکار نخواهیم برد. چون وقتی یک برنامه اتمی، صرفا صلح آمیز باشد، این بدان معنا است که هرگز از کلاهک اتمی نیز برای این برنامه خبری نخواهد بود. ما هرگز کلاهک اتمی توسعه نداده ایم و نخواهیم داد.
ظریف در واکنش به این سئوال که منظور شما آن است که نه برنامه موشکی و نه کلاهکهای اتمی در مذاکرات مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت، گفت: حتی یکبار هم من اینجا (در وین) در این زمینه ها مذاکره نکرده ام. چون این مذاکرات برای آن است که ایران فاقد هرگونه تسلیحات اتمی است و اکنون این امر محقق شده است. زیرا ما نه (بمب اتمی) داشته ایم و نه می خواهیم که داشته باشیم.
هارر پرسید: موضع شما در خصوص آژانس بین المللی انرژی اتمی که پیشتر برای برنامه اتمی ایران، ابعاد نظامی متصور دانسته بود، چیست؟
ظریف گفت: ما فرآیند سازنده ای را با آژانس بین المللی انرژی اتمی آغاز کرده ایم که در آن هم به مسائل جاری و هم به مسائل گذشته می پردازد. برای عملی شدن توافق، ما مثبت و موثر گام برمی داریم. گودرون هارر، مسئول سرویس خارجی اشتاندارد بعنوان آخرین سئوال از محمدجواد ظریف سئوال کرد: ایران همواره مذاکرات جامعی در مورد موضوعات مهم از جمله توسعه امنیت درخواست کرده است. آیا اینبار ایران می خواهد مساله اتمی اش را حل کند یا مناسباتش را با غرب همزمان با سایر موارد دیگر پیش برد؟ بعنوان مثال هرکس (این روزها) به مساله سوریه فکر می کند.
ظریف در پاسخ با اشاره به اینکه ما اکنون در خصوص مساله فوق العاده مهم هسته ای متمرکز شده ایم، اظهار داشت: این مساله باید قبل از آنی که به چیزهای دیگری فکر کنیم، حل شود. من در تمام دیدارهای خود گفته ام که ما باید به این بحران غیرضروری پایان دهیم و افقهای جدید بگشاییم. من باور ندارم که ما باید گسترده تر از این بحث جلو برویم. ما نمی توانیم این مساله را پیچیده تر از این کنیم. هر مساله ای باید در زمان خودش حل شود. حتی اگر این مساله از میز برداشته شود، زمانی که فرآیند اعتمادسازی، وارد مرحله جدی اش می شود، مسائل از میز برداشته شده، باز هم می توانند امکان بروز و ظهور پیدا کنند.
