کسانی منتقد کروش شده‌اند که تیم‌های خودشان هم دفاعی بازی می‌کنند

حرف مربیان باشگاهی به حق اما یک سوال آیا لیگ برتر ما تهاجمی است؟ لیگ برتر اگر تهاجمی باشد حق با مربیان باشگاهی است که انتقاد کنند چون تیم ملی باید همسو با باشگاه ها باشد، در غیر اینصورت تضاد تاکتیکی بازیکنان را دچار سردرگمی خواهد کرد اما امروز به وضوح می بینیم که فوتبال باشگاهی امان تدافعی تر از تیم ملی است.

این نگاه خاص و تفسیر یا تحلیل خاص نیست. به عملکرد پنج تیم برتر بالای جدول نگاه کنید. هیچ تیمی میانیگن گل زده اش 2 گل نیست! سه تیم میانگین گل زده اشان یک یا کمتر از یک است! بی تعارف این یعنی اینکه فوتبالمان تدافعی است. تیم ها بیشتر از حمله به دفاع و بیشتر از گل زدن به گل نخوردن فکر می کنند. شاید هم پلی میکر کم داریم و در خلق موقعیت کم توانیم. این ها برداشت ها سطحی از یک آمار واقع گرایانه است اما تماشای بازی های لیگ برتر به صورت رندوم تداعی گر این مسئله است که تیم های ما در کار ترکیبی و ایجاد موقعیت خوب عمل نمی کنند.

سخت گل می زنیم! اما به همان اندازه که سخت گل می زنیم سخت گل می خوریم. به این خاطر که در منطقه یک سوم دفاعی پرتعداد هستیم و در حمله کم تعداد!

مدعیان قهرمانی تدافعی اند. بنابراین جای گلایه ای از کروش نیست. تیمی که دفاعی فوتبال می کند نمی تواند به کروش و تیمش بابت فوتبال تدافعی ایراد بگیرد هر چند که این روزها تیم ملی در حال گذر از تاکتیک است و انصافا بر خلاف قبل سعی در بازی تهاجمی دارد. همین الان عملکرد تیم ملی در بحث تهاجمی بهتر از مدعیان قهرمانی است.

وقتی کارگردان تلویزیونی بازی استقلال - استقلال خوزستان را سوئیچ کرد حضور اندک طرفداران تیم استقلال در استادیوم آزادی جای تعجب داشت! صدرنشین باید چکار کند تماشاگر به استادیوم بیاید اما با این فوتبالی که تیم های ما به نمایش می گذارند همین تعداد تماشاگر جای خوشحالی دارد.

امید که از این پس مربیان باشگاهی به جای ستیز با کروش و نقد تیمش خودسازی کنند.

عملکرد 5 تیم برتر بالای جدول (فصل95-94)