مژگان ایلانلو سازنده مستند «مثل یک زن» درباره دلیل حذف فیلمش از جشنواره سینما حقیقت با روزنامه شرق صحبت کرده است.
مژگان اینانلو در بخشی از این مصاحبه درباره دلیل حذف فیلم «مثل یک زن» از جشنواره سینما حقیقت به روزنامه شرق گفت: «هیئت داوران معتقد بودند که پربیننده‌ترین فیلم خواهد بود و اتفاقی جدید در تاریخ مستندنگاری ایران است. بعد از رأی‌گیری‌ها، مطمئن بودم فیلم انتخاب شده؛ اما روزی که اسامی را اعلام کردند، اسم فیلم را در خبرها ندیدم. وقتی به آقای طباطبایی‌نژاد اعتراض کردم که چرا فیلم حذف شده است؟ از قول آقای حیدریان، رئیس سازمان سینمایی، جمله‌ای گفتند مبنی بر اینکه درباره شخصیت‌های زنده سیاسی نباید فیلمی وجود داشته باشد. اعتراضم را به آقای حیدریان رساندم ایشان هم گفتند به‌هیچ‌وجه مسئولیتی را در این زمینه قبول نمی‌کنند و این تفسیر دبیر جشنواره است، مصداق اینکه فیلم درباره افراد زنده سیاسی در جشنواره نباشد.»
چه بخشی از این مستند برای شما جذاب بود؟
پردلی و صداقت فائزه هاشمی از همه‌چیز برایم جذاب‌تر بود. اینکه اگر حرفی می‌زند، به‌هیچ‌وجه از حرفش عقب‌نشینی نمی‌کند و برخلاف مردان سیاست‌مدار که حرف‌هایشان چندلایه است و تفسیر و تغییر دارد، فائزه هاشمی به هیچ عنوان چنین آدمی نیست. شاید این تعبیر بهتری است که خلوت و جلوت فائزه هاشمی با هم تفاوتی ندارد. مادربودنش برایم مهم‌ترین جنبه زندگی‌اش بود؛ در رابطه با فرزندان و به‌عنوان یک همسر یا یک فرزند، در رابطه با افراد خانواده آدم جالبی است که تمامی اینها در فیلم نشان داده شده است.
جایی گفتید که پیش از این پیشنهادهایی برای خرید فیلم داشتید، اگر فیلم در جشنواره سینما-حقیقت نمایش داده نشود، آیا مسیر جشنواره‌ای را ادامه خواهید داد؟
گزینه دیگری ندارم. جشنواره سینما-حقیقت تنها جایی است که می‌توان فیلم را ارائه داد، شاید در محافل خصوصی آن را نمایش دهم. البته تلاش کردم اکران هنر‌وتجربه را برای فیلم داشته باشم؛ اما متوجه شدم آنجا هم نیاز به تأیید سازمان سینمایی دارد. باید به این نکته هم اشاره کنم که این موضوع یعنی خبر ممنوعیت فیلم در جشنواره حقیقت، از سمت من صورت نگرفت و در تماسی که آقای گلمکانی با آقای طباطبایی‌نژاد بر سر چرایی حذف مستند علی دهباشی از جشنواره داشتند، متوجه شدند فیلم من نیز حذف شده است و در صفحه اینستاگرامشان نوشته بودند که با آقای گلمکانی تماس گرفتم اعتراض کردم و خبر توضیحی را نوشتند. نکته جالب دیگری که باید به آن اشاره کنم، این است که آقایان در جشنواره سینما-حقیقت می‌گویند با نمایش‌ندادن برخی فیلم‌ها می‌خواهند از جنجال سیاسی دور باشند و اتفاقا آنها صحبت‌های خودشان را نقض می‌کنند. چرا تیتر زدید سیاسی‌ترین فیلم‌های روز در جشنواره سینما-حقیقت؟ چطور سیاست جهان اشکالی ندارد؛ اما فیلم‌های ایرانی نباید نمایش داده شود؟ چطور فیلم آقای منتظری را که سیاسی‌ترین و جنجالی‌ترین فیلم است، نمایش می‌دهید؟ فیلمی درباره هفت‌تیر در فهرست فیلم‌ها هست. آیا این فیلم‌ها سیاسی نیستند؟ فیلمی درباره آقای لاجوردی هست، اصلا افتتاحیه با فیلم بانوی قدس ایران درباره زندگی همسر امام خمینی است، آیا اینها فیلم سیاسی نیستند؟ سال پیش فیلمی درباره صادق زیبا کلام داشتید، آیا سیاسی نیست؟ این چه عذر بدتر از گناهی است؟ اگر دوره‌های قبل، ارشاد به افراد پول نمی‌داد و می‌گفت مطابق سلیقه من نیست و هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنم یا درباره برخی فیلم‌ها می‌گفتند در جشنواره باشید، اگر هیئت انتخاب رأی داد اعمال نفوذ می‌کنیم و می‌گوییم به فیلم جایزه ندهید، امسال ماجرا فرق می‌کند؛ می‌گویند از سوژه فیلم خوشمان نمی‌آید و فیلم در جشنواره هم دیده نشود. مگر درباره سیاست‌مداران مرده چه چیزی می‌خواهید بگویید که اگر خودشان زنده باشند نمی‌توان آن حرف‌ها را زد.
