عز‌ت‌الله ضرغامی رئیس اسبق سازمان صدا و سیما در کانال تلگرامی اش مطلبی را تحت عنوان «دکتر نیستم! مهندسم!» منتسر کرد: اسفند روز «مهندس» را به همه مهندسین عزیز و پرتلاش تبریک می‌گویم.
خیلی‌ها در نامه نگاری و یا در اطلاع رسانی‌های محیطی سخنرانی‌هایم از من بعنوان دکتر! و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام! نام می‌برند. آخرین مورد نامه هفته قبل یکی از دستگاههای مهم نظارتی بود! در برخی نشست‌ها مجبورم در ابتدای جلسه، عنوان نادرست اعلام شده را تصحیح کنم. در خیلی از اوقات هم حال تصحیح ندارم!
البته در سال 83، در مقطع دکترای رشته ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی قبول شدم که به دلیل تقارن با مسئولیتم در سازمان اقدام نکردم.
سرجمع با مهندس بیشتر حال می‌کنم تا دکتر!
برای مهندس «بن بست» وجود ندارد. یا راهی «می‌یابد» و یا «می‌سازد».
اولین بار آقای کروبی در انتخابات ریاست جمهوری از واژه «مهندسی» استفاده کرد. بعدها دیگران هم (کپی پیست)Copy Paste کردند!
اینکه بعضی‌ها پشت درب‌های بسته، نحوه رسیدن به اهداف‌شان را مهندسی می‌کنند مسأله تازه‌ای نیست. مربوط به یک جناح خاص هم نیست. مهم آن است که عملکرد نهادهای مسئول دولتی و حاکمیتی تا چه اندازه می‌تواند سلامت انتخابات را از این نظر زیر سؤال ببرد.
تا اینجا علیرغم تخلفات متعدد در طول دوره‌های گذشته و در زمان حاکمیت جریانهای سیاسی مختلف هیچگاه کل نتیجه انتخابات مورد خدشه قرار نگرفته است. البته در برخی موارد بسیار نادر مربوط به انتخابات نمایندگان مجلس و یا شوراهای شهر، که تخلف کلان در آن به اثبات رسیده و انتخابات آن حوزه باطل شده است.
بدون تردید نسبت به کشورهای دیگر جهان، به ویژه کشورهای مدعی دموکراسی، سلامت انتخابات در ایران در بالاترین رتبه‌ها قرار دارد.
اما در مورد احزاب و گروه‌های سیاسی ضمن پذیرش اصل مهندسی آراء، معتقد به «مهندسی خوب» و «مهندسی بد» هستم.
در دوره‌های اخیر، اصلاح طلبان خیلی بهتر از اصول گرایان مهندسی کردند. عاقلانه، مسئولانه و با تدبیر!
ایجاد تمرکز و یکپارچگی در سبد رأی، جلوگیری از پراکندگی آراء و استفاده از همه مزیت‌های نسبی باعث شد تا آنان به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کنند. لیست نمایندگان تهران در مجلس و شورای شهر و انتخاب مجدد آقای روحانی، نمونه‌ی یک مهندسی خوب و عاقلانه بود. برخلاف رقیب!
