رئیس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: بزرگ‌ترین علت مشکلات محیط زیست ما، اقتصاد ناکارآمد و غیر پایدار و مصرف بیش از توان تولید و اقتصاد است.
عیسی کلانتری در بیست و سومین همایش ملی منطقه‌ای انجمن متخصصان محیط زیست ایران و سیزدهمین جشنواره توسعه سبز با عنوان «همایش ملی چالش‌ها، بحران‌ها و فرصت‌های محیط زیست ایران» بزرگ‌ترین چالش محیط زیست و اصولاً کشورهای نفتی را اقتصاد ناکارآمد، پول مفت نفت و مصرف بیش از توان تولیدی و اقتصادی عنوان کرد.
وی افزود: بررسی بخش‌های اقتصادی نشان می‌دهد که با نابودی محیط زیست روبرو هستیم. متأسفانه در ارزش کالای تولیدی، هزینه محیط زیست را محاسبه نکردیم. همه بخش‌های تولیدی و اقتصادی دچار این مشکل هستند. در اقتصاد و توسعه غیر پایدار، محیط زیست کشور اولین قربانی است.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست افزود: در ظاهر زایاترین اقتصاد ما کشاورزی است. ارزش کل محصولات ۴۰ میلیون دلار است اما انرژی که در این بخش هزینه می‌شود، از برق گرفته تا فراورده‌های نفتی و سایر هزینه‌های این بخش، فراتر از ارزش کل محصول است البته ضررهای زیست محیطی هم‌دست کمی ندارد. صنایع مادر ما نیز تولیداتشان نسبت به آسیب‌هایی که می‌زند به‌صرفه نیست. صنعت خودروسازی و نفت ما هم هنوز با تجهیزات ۵۰ سال پیش‌تولید می‌شود و این روزها یکی از دغدغه‌های محیط زیست این است که با نفت کوره چه‌کار کنیم.
کلانتری با اشاره به برداشت بی‌رویه آب در کشور گفت: جنگل‌های ما به دلیل حفاظت نشدن از آب رو به نابودی است. تالاب‌های ما در حال خشک شدن است. ما چیزی حدود ۵۱ میلیارد مترمکعب آب را از زیرزمین خارج می‌کنیم.
وی درباره فرسایش خاک نیز گفت: صدها میلیون تن خاک را در طول سال تخریب می‌کنیم اما صدای کسی درنمی‌آید. بیش از ۵۰ درصد فرسایش برای چرای بی‌رویه است. پوشش گیاهی ما از بین رفته فقط برای تولید ۱۴۰ هزار تن گوشت قرمز. اگر می‌خواهیم محیط زیستمان را حفظ کنیم، در سیاست‌های کلان باید تجدید نظر و سیاست‌های غلط را اصلاح کنیم. هزینه‌های محیط زیست در تمام محاسبات اقتصادی صفر تلقی شده است. اگر محیط زیست را وارد اقتصاد کنیم بسیاری از صنایع ما تعطیل می‌شوند زیرا همه اشتغال‌ها بدون توجه به محیط زیست بوده است. اگر سیاست‌های کلان را اصلاح نکنیم هیچ‌چیزی برای نسل بعد باقی نخواهد ماند.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه امسال و سال آینده گرد و غبار نداریم، گفت: خوشبختانه به دلیل بارش‌ها به‌جز استان سیستان و بلوچستان، درجایی از کشور گرد و غبار نخواهیم داشت اما هوای آلوده شهرها که حاصل صنعت نفت و خودروسازی است، همچنان ادامه دارد.
کلانتری درباره کنوانسیون پاریس تصریح کرد: عده‌ای بندهای این کنوانسیون را به‌غلط عنوان می‌کنند و می‌گویند کشاورزی از بین رفته و توسعه کشور متوقف می‌شود. در معاهده پاریس تعهد دادیم که در شرایط تحریم چهار درصد و اگر تحریم برداشته شود، ۱۲ درصد کاهش کربن داشته باشیم. در قانون برنامه ششم اشاره شده که باید نزدیک ۲۰ درصد تولید کربن را کم کنیم. اگر دستورات رهبری در سال ۸۹ اجرایی شود، ۴۱ درصد باید کاهش تولید کربن داشته باشیم. همه این‌ها در حالی است که تعهد دولت برای معاهده پاریس تنها چهار درصد است.
وی با اشاره به نقش سمن‌ها در کنترل شرایط گفت: سمن‌ها و کارشناسان وارد موضوعات ریزی می‌شوند که حتی حل شدنش مشکلات زیست محیطی را حل نمی‌کند. این شلوغ‌کاری‌ها برای گمراه کردن است.
کلانتری ادامه داد: محیط زیست به‌شدت و سرعت از بین می‌رود. حتی در عربستان شدت مصرف انرژی از ما کمتر است. غیر از روسیه ما بدترین مصرف‌کننده انرژی در جهان هستیم. با این هدر دادن منابع، از محیط زیست برای نسل‌های بعد نفت و آب و پوشش گیاهی باقی نمی‌ماند. درصورتی‌که یکی از اصول توسعه پایدار و از جمله وظایف ما حفظ محیط زیست برای نسل بعد است.
وی تأکید کرد: تولید به هر قیمتی صحیح نیست. باید با دید کلان به سیاست‌های کشور نگریسته شود. وقتی دید کلان درست نیست، در موارد خرد، کاری از پیش نمی‌رود.
معاون رئیس‌جمهوری ضمن تأکید بر این موضوع که ملت یک‌بارمصرف شدیم، گفت: به آسانی محیط زیست را تخریب می‌کنیم. پیمانکارهای آن‌چنانی برای کارهایی که نتیجه نمی‌دهد معرفی می‌شوند. نباید بازیچه پیمانکاران شویم. مجامع علمی بعد کلان را ازدست‌داده‌اند و به مسائل کم اهمیت‌تر می‌پردازند.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست افزود: اگر به چالش‌های زیست محیطی با قید اولویت بپردازیم، باید تجدیدنظر جدی و اساسی در همه موارد ازجمله سازمان محیط زیست داشته باشیم.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، وی با بیان اینکه اقتصاد کلان بزرگ‌ترین چالش و چالش بعدی طرح‌هایی است که رفتار زیست محیطی در آن رعایت نمی‌شود ، گفت: صنعت ما در اندک جاهایی پیوست زیست محیطی داشته که آن‌هم ناقص بوده است البته ایراد بعدی این است که در سازمان محیط زیست هم هیچ استراتژی نبوده و سازمان خود را وارد جنگ توسعه نمی‌کرده است، فقط می‌خواسته با معلول آن مقابله کند.
