در پایان جنگ جهانی دوم، ژاپن تقریبا ویران شد و غیرنظامیان بی شماری قربانی جاه طلبی دولت های مختلف شدند. اما شاید دردناک ترین رخداد مرتبط با جنگ جهانی را می توان بمباران اتمی مرگباری دانست که تاریخ هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، زمانی که ارتش ژاپن اعلام کرد تا آخرین لحظه مبارزه می کند، کمتر فردی فکر می کرد ایالات متحده برای تسریع "آخرین لحظه" از بمباران اتمی کمک خواهد گرفت.
بمب های اتمی که به ترتیب در هیروشیما و ناکازاکی افتاد. فجایع بعد از انفجار بمب اتمی را فقط می توان با عنوان ویرانی کامل توصیف کرد. پس از بمباران هیروشیما، هرج و مرج وسیعی اتفاق افتاد. بلافاصله پس از بمب ناکازاکی نیز این شهر به همان ترتیب آشفته بود اما نوع آشفتگی این دو شهر تفاوت هایی داشت.
به گفته انجمن جهانی انرژی هسته ای، این دو بمب در نتیجه انفجار خود، آتش سوزی ها و مسمومیتهایی با تابش بلندمدت و ماندگار ایجد کردند که باعث کشتار حدود 103000 نفر شد. اعتقاد بر این است که بمب هیروشیما در روز اول تنها 45000 نفر را کشت. این رقم به معنای یک پنجم از کل جمعیت شهر بود. تعداد مرگ و میر در ناکازاکی کمتر بود، اما در اولین روز انفجار بمب 22،000 نفر از دست رفتند.
در ساعت 8:15 صبح در 6 اوت 1945 شهروندان هیروشیما روزی زیبا را با یک آسمان روشن آغاز کردند. این در حالی بود که هرگز تصورش را هم نمی کردند که تا لحظاتی دیگر هدف حملات اتمی قرار می گیرند. هنگامی که بمب 1900 فوت بالاتر از بیمارستان شهر منفجر شد، نوری 10 برابر روشن تر از رعد و برق کل شهر را فراگرفت. نوری خیره کننده و شوک آور.
شاید بتوان بی رحمانه اما منطقی استدلال کرد افرادی که نزدیک تر به شعاع انفجار قرار داشتند، خوش شانس تر بودند چرا که سریعتر جان باختند. بعضی افراد درجا سوختند و سایه بدن آنها روی زمین باقی ماند. این سایه دردناک با نام سایه های هسته ای شناخته می شد.
تقریبا بلافاصله پس از بمباران، امواج شوک آور هسته ای در سراسر شهر سرازیر شد. همانطور که مجله زندگی در سال 1946 آن را ذکر کرد: "امواج بعد بدن انسان ها به شدت فشرده کرد و سپس اندام های داخلی آنها از بین رفت و در نهایت منجر به انفجار بدن تعداد زیادی از افراد شد چرا که موج انفجار هسته ای از 500 تا 1000 مایل در ساعت دورتر پخش شد. در داخل شعاع 6500 نفر جان باختند یا به شدت مجروح شدند.
برآوردهای اتمی نشان می دهد پس از انفجار دمای هوا به شکل خطرناکی افزایش پیدا کرد و آتش سوزی گسئرده ای تا قطر 840 فوت از زمین امتداد یافت، تصویرهای مشهوری که از این فاجعه ثبت شده نشان می دهد عمیق انفجار و اتش تا جه حد وسیع بوده است. به هیمن خاطر بود که پس از انفجار در هیروشیما، هیچ چیز باقی نماند به جز چند قطعه بتن.
شاید حتی بمب اندازان نیز تصورش را نمی کردند چنین کاری انجام دهند. نقل شده که کاپیتان رابرت لوئیس، پس از پرتاب هسته ای با نگاهی به پشت ابرهای قارچی شکل حاصل از انفجار اظهار داشت: "خدای من، ما چه کار کردیم؟"
تخریب توسط بمب به طوری غیر قابل تصور بود که بسیاری از مردم فکر کردند که مستقیما وارد جهنم شده اند. درواقع این افراد تصور می کردند آخرالزمان شده و دنیا به آخر خود رسیده است. این موضوع توسط چندین شاهد عینی این فاجعه نقل شده است.
