اميرحسين جعفری: مجلس جدید که با وجود مشکلات و شرایط سخت کشور بر سر کار آمده است با چالش‌های عظیمی بیش از دوران قبل از خود مواجه خواهد شد. از مصائب پساکرونا تا فشار اقتصادی تحریم‌ها و مشکلات زیربنایی و روبنایی موجود در جامعه که روز به روز وضعیت بغرنج تری پیدا کرده است.
مسئله مشارکت مردم در انتخابات دوم اسفند نیز یکی دیگر از مسائل پیش روی نمایندگان جدید است که باید در راستای اعتمادسازی ملی و تثبیت کارکردگرایی خود به جامعه تلاش وسیعی اول برای بهبود وضعیت معیشت و تصویب قوانینی به نفع طبقه‌ی محروم کشور با ایجاد زیرساخت‌های تولیدی و دوم تببین و کمک رسانی به دولت در راستای سیاست‌های خارجی است. وجود جناح بندی متفاوت نمایندگان با دولت و تنها ثمره‌ی دامن زدن بر تضاد‌های درونی میان دولت و مجلس در شرایط فعلی به حاشیه راندن مطالبات طبقات محروم جامعه است که در میان این کشمکش‌های سیاسی همیشه مظلوم واقع شده و بار تمام مصائب جامعه نیز بر دوش آن هاست.
امروز کشور با سد‌هایی برای تمامی گروه‌ها و اقشار جامعه روبه‌رو است که همین شرایط اهمیت اتحاد میان جریان‌ها برای عبور از بحران را جدی‌تر می‌کند. ارزیابی دقیق و تحلیل عینی از جامعه برای فهم درست مطالبات حقیقی به خصوص در مورد اقشار تهی دست اولین قدم مجلس برای نتیجه بخشی اهدافش است زیرا باید اول جامعه‌ای که می‌خواهیم برای آن تصمیم بگیریم را به خوبی بشناسیم و درک واقعی و بدون مرزی از آن به دست آوریم تا قوانینی با جهت‌گیری درست تری تصویب شود تا جامعه دوباره احساس کند که صدایش شنیده شده و رای خود را به اشتباه نیانداخته اند.
درست است بخش قابل توجهی از واجدین شرایط در انتخابات به دلایل گوناگون از جمله رد صلاحیت‌ها شرکت نکردند، اما نمایندگان نیز صرفا متعلق به چهل و چند درصد مردم نیستند و مجلس باید انعکاس صدای تمامی ملت باشد؛ احساس غریبه بودن و شنیده نشدن برای مردم تنها و تنها موجب خشم بیشتر و اعتماد کمتر به نهاد انتخابات می‌شود؛ نهادی که یکی از مهم‌ترین دستاورد‌های انقلاب محسوب می‌شود و یکی از مهم‌ترین ارکان جمهوریت در کشور است. با نگاهی گذرا به جامعه می‌توان فهمید که مردم در شرایط فعلی دغدغه‌ی معیشت را اولویت تمام سیاست‌ها می‌دانند و مهم‌ترین خواسته آن‌ها از تمام ارکان قدرت در کشور بهبود وضع معیشت است.
عدالت خواهی و تلاش در جهت به نتیجه رسیدن آن برای ایجاد بستری برابر و برادر میان مردم و استفاده‌ی عموم از منابع و منافع ملی برای داشتن یک زندگی شرافتمندانه مهم‌ترین مسئله‌ی روز کشور است که رسیدگی به آن بر عهده‌ی تمام کسانیست که حتی کوچکترین توانی در راستای پیشبرد اهداف عدالت طلبانه در قدرت دارند. مجلس امروز با جامعه‌ای سرخورده و حاشیه نشین طرف است که برگرداندن آن بر روی ریل تعادل اقتصادی کار سختیست، اما شدنی! تقویت زیرساخت‌های تولید و ایجاد کانال‌های ارتباطی میان ایران و کشور‌های منطقه در راستای صادرات بیشتر و حضور حداکثری در بازار‌های جهانی مسیری روشن برای کاهش میزان بیکاری و حل مقداری از کمبود‌های اقتصادی کشور است البته باید در نظر گرفت که لزوم بازگشت به بازار‌های جهانی کاهش سطح تنش در منطقه و ارتباط موثر میان ایران و کشور‌های همپیمان است که از همین طریق می‌توان اتحادی نسبی میان خط تحریم آمریکا ایجاد کرد، به نوعی ایجاد جبهه‌ی واحد ضد تحریمی تا شکستن قدرت تحریم‌ها و تفهیم استقلال و مقاومت کشور در برابر ابرقدرت‌ها که برای ایجاد چنین بستری باید از تمام گروه‌ها و تفکرات سیاسی هر چند متفاومت کمک گرفت.
نیرو‌هایی که ذهنیت ضدامپریالیستی خود را از اول انقلاب تا کنون حفظ کرده‌اند و می‌توانند بازوی توانای دولت و مجلس در این مسیر سخت باشند. تمامی این سختی‌ها برای مجلس جدید فرصتی برای اثبات خود و توفیقی برای حل کردن ایرادات جاری کشور است که در صورت شکست از مشکلات جامعه دوباره به ناامیدی بیشتر دچار می‌شود که خطری جدیست.
مردم نیز پس از شروع هر مجلس باید مطالبه‌گری خود را تا رسیدن به نتیجه در کنار بیان مسالمت آمیز ادامه دهند زیرا تفهیم مشکلات به نمایندگان بخش مهمی از حل مشکل است. نمایندگان امروز بر سکانی تکیه کرده‌اند که زیربنای آن با رای ملت پا بر جا مانده است و از طرفی آن‌ها بر روی صندلی می‌شینند که روزی اشخاص ارزشمندی، چون آیت الله طالقانی، شهید رجایی، شهید محمد منتظری و ... بر روی آن‌ها برای پیشبرد اهداف انقلاب سخن می‌گفتند. مجلس میراث سال‌ها خون فشانی انسان‌های زیادی در راستای اثبات وجود خود و سهیم شدن در قدرت مشروع است؛ مجلس تا همیشه مورد قضاوت ملتیست که رای خود را به آن سپرده اند و تقوعی به جز رسیدگی به مطالباتشان در چارچوب قانون ندارند.
اميرحسين جعفری: پژوهشگر مسائل سیاسی
