سرویس تاریخ «انتخاب»؛ بعدازظهر دوشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ فروغ فرخ‌زاد در یک حادثه رانندگی در دروس تهران درگذشت. روزنامه اطلاعات فردای آن روز درباره تصادف مرگ‌بار این شاعر معروف چنین نوشت:
حادثه ساعت ۴ و نیم بعدازظهر دیروز [دوشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۴۵] در خیابان لقمان‌الدوله ادهم دروس چهارراه مرودشت روی داد. فروغ که رانندگی استیشن شماره ۱۴۱۳ ط ۲۴ را به عهده داشت و به اتفاق رحمان اسدی از دروس رهسپار تهران بود با استیشن شماره ۱۴۲۸ ط ۱۹ متعلق به یک مدرسه خصوصی به رانندگی غلامحسین کامیابی تصادف کرد. شدت تصادف به حدی بود که درِ طرف راننده استیشن فروغ باز شد و فروغ که سرش به شدت به شیشه جلوی استیشن برخورد کرده بود پس از باز شدن در به گوشه خیابان افتاد و سرش به جدول جوی آب خیابان برخورد کرد و بی‌هوش شد. در این حادثه تنها فروغ مجروح شد که فورا به بیمارستان رضا پهلوی تجریش [شهدای تجریش کنونی] منتقل شد، ولی پیش از رسیدن به بیمارستان جان سپرد.
اتومبیل فروغ پس از برخورد با استیشن مدرسه به علت بیرون افتادن راننده‌اش از خیابان منحرف گردید و وارد پیاده‌رو شد و به ساختمان شماره ۲۲ برخورد کرد و متوقف گردید.
جسد فروغ فرخ‌زاد برای تعیین علت مرگ به پزشکی قانونی منتقل شد.
حسین راننده اتومبیل دیگر نیز به دادسرای تهران تسلیم گردید.
از فروغ فرخ‌زاد یک پسر و چندین کتاب شعر و چند فیلم باقی مانده است. از کتاب‌های فروغ فرخ‌زاده «اسیر»، «دیوار»، «تولدی دیگر»، و «عصیان» را می‌توان نام برد. فروغ در استودیوهای مختلف به‌خصوص استودیو گلستان در امور مونتاژ فیلم، گفتارنویسی و کارگردانی شرکت می‌کرد و فیلمی که مستقلا تحت عنوان «خانه سیاه است» تهیه کرد برنده جایزه شد و بر شهرت او افزود. این فیلم از زندگی جذامی‌ها تهیه شده است. فروغ پس از جدا شدن از شوهرش پرویز شاهپور به تنهایی زندگی می‌کرد. فروغ فرخ‌زاد ۳۲ سال داشت، در هفده‌سالگی ازدواج کرد و دارای پسری ۱۴ ساله به نام کامران است...
... از زندگی گذشته به کل بریده‌ام، وقتی کامی (کامیار پسر فروغ) را در خیابان می‌بینم که حالا قدش تا شانه‌ام می‌رسد، فقط تنم شروع می‌کند به لرزیدن و قلبم به ترکیدن، اما نمی‌خواهمش، نمی‌خواهمش. فایده این علایق و روابط چیست؟... من خیلی بدبخت هستم فری جانم، و هیچ‌کس نمی‌داند... ده سال است که شعر می‌گویم و هنوز وقتی احتیاج به ۵۰ تومان دارم باید سر خودم را بگیرم و از بدبختی گریه کنم. وقتی می‌خواهم یک کتاب چاپ کنم ناشرها به زور دست توی جیب‌شان می‌کنند و هزار تومان حق‌التالیف می‌دهند... تازه وقتی کتابت چاپ شد.. چهار تا آدم احمق بی‌سواد بی‌شعور توی چهار تا مجله مبتذل که سر تا پایش صحبت از لنگ و پاچه و خورشت قورمه‌سبزی و جنایت‌های مخوف است برمی‌دارند و به عنوان انتقاد هنری! تو را مسخره می‌کنند. همین... به هر جهت اولین کسی که در فامیل ما می‌میرد من هستم و بعد از من نوبت توست. من این را می‌دانم.
