سرویس تاریخ «انتخاب»؛ عصر روز دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۵۷، طی یک کنفرانس مطبوعاتی که در سالن مدرسه‌ی علوی برگزار شد، امام خمینی، مهندس بازرگان را به عنوان نخست‌وزیر دولت موقت انقلابی تعیین کردند. مشروح سخنان مهندس بازرگان را در این مراسم که پس از سخنرانی امام صورت گرفت به نقل از کیهان مورخ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ می‌خوانید:
بسم‌الله الرحمن الرحیم و ان نصر قریب
خدای بزرگ را شکر می‌کنم که چنین اعتبار و حسن شهرتی را که به هیچ وجه اهلیت و لیاقت آن را نداشتم به من ارزانی داشته و همین موهبت الهی باعث شده که آیت‌الله ابراز اعتماد و ارجاع چنین ماموریتی را به بنده عنایت بفرمایند؛ و هم‌چنین تشکر از ملت ایران می‌کنم که آیت‌الله مکرر تاکید فرموده که «به نام ملت، هم‌صدای ملت و برای ملت» گام‌ها و صدا‌های خود را برداشته و بلند کرده.
این ماموریت یعنی سیاست دولت موقت و تشکیل حکومت در شرایط بسیار دشوار و خطرناک عظیم‌ترین شغل و وظیفه و در عین حال بزرگ‌ترین افتخاری‌ست که به بنده واگذار شده است؛ و شاید حق داشته باشم بگویم که دشوارترین وظیفه و کاری‌ست که در طول تاریخ ۷۲ ساله‌ی مشروطیت ایران به نامزد‌ها و ماموران نخست‌وزیری‌های دیگر داده شده باشد. قاعدتا با توجه به جثه‌ی نحیف و نواقص و معایب خودم نمی‌بایستی قبول این مسئولیت را کرده و زیر بار چنین امری رفته باشم؛ ولی از یک طرف بنا به ضرورت و وظیفه و مسئولیت طبیعی و انتظاری که داشتند مجبور بودم، ناچار شدم قبول کنم؛ و مخصوصا با تاسی به رویه و سنتی که خود آیت‌الله در سراسر دوران اداره و رهبری جنبش داشته‌اید و با عزم راسخ و ایمان کامل به خدا و اعتماد به موفقیت این راه، رهبری فرموده‌اید، من هم همین راه را می‌پیمایم؛ و این اولین درسی است و اولین دستوری‌ست که از آیت‌الله گرفته‌ام؛ و فرمایش حضرت علی بن ابی‌طالب (ع) را به کار بسته‌ام و می‌بندم که فرموده‌اند: «وقتی در برابر امر خطیر و کار مشکلی قرار گرفتید تردید نکنید، وارد شوید به حول و قوه‌ی الهی مشکلات و مسائل حل خواهند شد.»
بنابراین عرض می‌کنم که با امید به خدا و امتنان از آیت‌الله و انتظار از ملت ایران و ملت جهان این ماموریت و خدمت خطیر را قبول و تعهد کردم. برای مخاطرات و زحماتش آماده‌ام و تا آن‌جا که مربوط به بنده باشد کوشش و منتهای کوشش و نهایت جهاد را در راه ملت عزیز ایران خواهم کرد؛ و لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.
