نقش حمایتی دوطرفه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و نوه‌ها؛ کاهش احساس تنهایی و افزایش سلامت ذهنی

 

 طبق گزارش یک نظرسنجی جدید، نوه‌ها برای سالمندان نعمت بزرگی هستند، به آن‌ها کمک می‌کنند از تنهایی دور بمانند و آن‌ها را سرزنده نگه می‌دارند.

 

به گزارش انتخاب به نقل از هلث دی؛ به‌طور کلی، ۷۲ درصد از افرادی که نوه دارند، گفته‌اند که به‌ندرت احساس انزوا می‌کنند، در حالی که این عدد برای افرادی که نوه ندارند ۶۲ درصد است. این نتایج از نظرسنجی ملی سالمندی سالم دانشگاه میشیگان به دست آمده است. همچنین، افراد بدون نوه بیشتر احتمال دارد سلامت روان خود را “متوسط” یا “ضعیف” توصیف کنند؛ به‌طوری‌که ۱۳ درصد افراد بدون نوه این نظر را داشتند، در مقابل ۹ درصد از کسانی که نوه دارند.

 

کیت بائر، استادیار علوم تغذیه در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه میشیگان، در بیانیه‌ای گفت: «برای بسیاری از افراد مسن، تبدیل شدن به پدربزرگ و مادربزرگ یک نقطه عطف مهم در زندگی آن‌هاست. یافته‌های ما نشان می‌دهد که پدربزرگ و مادربزرگ بودن ابعاد مختلفی دارد و ممکن است اثرات مثبتی داشته باشد که برخی از آن‌ها ممکن است به‌خوبی شناخته نشده باشند.»

 

حدود ۶۰ درصد از بزرگسالان بالای ۵۰ سال حداقل یک نوه دارند که شامل ۲۷ درصدی است که می‌گویند پنج نوه یا بیشتر دارند. افراد بالای ۶۵ سال نسبت به کسانی که در دهه ۵۰ و اوایل ۶۰ سالگی زندگی خود هستند، بیشتر احتمال دارد حداقل یک نوه داشته باشند؛ ۷۶ درصد در مقایسه با ۴۶ درصد.

 

این نظرسنجی همچنین نشان داد که:

 

• حدود نیمی (۴۹ درصد) از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها حداقل هر چند ماه یک‌بار از نوه‌های زیر ۱۸ سال خود مراقبت می‌کنند.

• حدود ۱۸ درصد از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها حداقل یک بار در روز یا تقریباً هر روز نوه خود را می‌بینند؛ در مقایسه با ۲۳ درصدی که آن‌ها را یک بار در هفته، ۲۳ درصدی که آن‌ها را یک یا دو بار در ماه و ۳۶ درصدی که آن‌ها را هر چند ماه یک بار یا کمتر می‌بینند.

• سه نفر از هر پنج نفر (۶۱ درصد) گفته‌اند که در ماه گذشته حداقل یک وعده غذایی با نوه‌های خود داشته‌اند، حدود نیمی (۴۷ درصد) از آن‌ها غذا برای نوه‌هایشان تهیه یا خریداری کرده‌اند، و ۳۶ درصد با نوه‌های خود آشپزی یا پخت‌وپز کرده‌اند.

 

بائر گفت: «خوردن غذا، و به‌ویژه آشپزی با نوه‌ها، می‌تواند فرصتی برای ایجاد ارتباطات اجتماعی و فرهنگی مهم برای بزرگسالان مسن باشد؛ مانند انتقال دانش و دستورپخت‌ها. با توجه به اینکه بسیاری از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها اغلب با نوه‌های خود در مورد غذا و خوردن در تعامل هستند، مهم است که پیام‌های مثبت و سالمی در مورد تغذیه و اندازه بدن به آن‌ها منتقل کنند.»

 

نظرسنجی نشان داد که پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایی که بیشتر نوه‌هایشان را می‌بینند، کمتر احساس انزوا یا کمبود همراهی می‌کنند. به‌عنوان مثال، ۷۸ درصد از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایی که تقریباً هر روز یا هر روز نوه‌هایشان را می‌بینند، گفته‌اند که به‌ندرت احساس انزوا می‌کنند، در حالی که این میزان برای کسانی که هر چند ماه یک بار یا کمتر نوه‌هایشان را می‌بینند ۶۵ درصد است.

 

همچنین ۷۰ درصد از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایی که نوه‌های خود را بیشتر می‌بینند، گفته‌اند که به‌ندرت احساس کمبود همراهی می‌کنند، در مقابل ۵۷ درصد از کسانی که هر چند ماه یک بار نوه‌هایشان را می‌بینند.

 

دکتر جفری کالگرن، مدیر نظرسنجی و استادیار پزشکی داخلی در دانشگاه میشیگان، در بیانیه‌ای گفت: «پزشکان باید از بیماران مسن خود بپرسند که آیا در زندگی نوه‌هایشان فعال هستند و شاید کسانی که با تنهایی یا افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند را به تعامل بیشتر تشویق کنند، حتی اگر فاصله زیادی داشته باشند و نیاز به ارتباط مجازی داشته باشند.»

 

این نظرسنجی شامل نمونه‌ای ملی از ۳۴۸۶ بزرگسال ۵۰ تا ۹۴ ساله بود که در ماه آگوست به صورت آنلاین و تلفنی مورد پرسش قرار گرفتند.